En dat was de braderie

Zaterdag in Hardinxveld gespeeld voor een paar handjesvol die-hard fans. Waren we heel blij mee, met die harde kern, want dankzij hen konden we onszelf toch nog aanzetten tot het spelen van een redelijk volledige set. We speelden met één man minder dan gewoonlijk en Harry bleek ook nog eens zijn stem kwijt te zijn. Goed voor de ontwikkeling van het improvisatietalent, maar alles bij elkaar opgeteld toch wat minder goed voor de speelmotivatie.
Eerlijk is eerlijk, het was ook wel een beetje te verwachten dat de opkomst niet al te groot zou zijn. We konden goed en wel pas beginnen toen de braderie eigenlijk al was afgelopen en de meeste aanwezigen hadden besloten naar huis te gaan, nog voordat we ons eerste akkoord aansloegen.
Het was zelfs nog even spannend of we nog wel ergens stroom vandaan konden blijven trekken, omdat de omliggende winkels tegen de tijd dat wij begonnen te spelen zo'n beetje allemaal dichtgingen.
Het weer zat wel behoorlijk mee, en dat is bij een buitenoptreden misschien nog wel het belangrijkste. Mede daardoor was de sfeer tot aan het eind prima. Iemand riep dan ook heel enthousiast "tot volgend jaar". Prima idee. Graag zelfs. Maar zeker niet meer op dit tijdstip.